რონდელის ბლოგი
ვლ. პუტინის ყოველწლიური დიდი პრეს-კონფერენცია - საყურადღებო გარემოებები და გზავნილები
გიორგი ბილანიშვილი, რონდელის ფონდის მკვლევარი
2020 წლის 17 დეკემბერს გაიმართა ვლ. პუტინის რიგით მე-16 ყოველწლიური პრეს-კონფერენცია, რომელზეც რუსეთის პრეზიდენტმა უპასუხა შეკითხვებს კოვიდ-19-თან ბრძოლის, ეკონომიკის, შიდა თუ საგარეო პოლიტიკის თაობაზე. იმისათვის, რომ სწორად შევაფასოთ ამ ღონისძიების მნიშვნელობა და პუტინის გზავნილები, უნდა გავითვალისწინოთ, რომ დიდი ყოველწლიური პრეს-კონფერენცია წარმოადგენს პუტინის პიარის ერთ-ერთ მნიშვნელოვან კომპონენტს. შესაბამისად, უნდა ვივარაუდოთ, რომ იგი წინასწარ დაწერილი სცენარით ტარდება და კონკრეტულ ჩარჩოებში თავსდება, როგორც წესი.
პიარის თვალსაზრისით, ასეთ პრეს-კონფერენციას აქვს შემდეგი დანიშნულება: დაანახოს ამომრჩეველს, რომ პუტინი ყველა მიმდინარე მოვლენის საქმის კურსშია და სრულად აკონტროლებს სიტუაციას. წელს ამას კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ამოცანა დაემატა. კოვიდ-19-ის პანდემიის ფონზე პუტინი საჯაროდ ნაკლებად აქტიური იყო თითქმის მთელი წლის განმავლობაში. ამავე დროს, ბოლო ხანებში, ელექტრონული მასმედიის სხვადასხვა საშუალებით ვრცელდებოდა ინფორმაცია მისი ჯანმრთელობის მძიმე მდგომარეობის შესახებ. შესაბამისად, პუტინს პრეს-კონფერენციაზე უნდა ეჩვენებინა, რომ იგი კვლავ ჩვეულ „ფორმაშია“.
შესაძლოა, სწორედ ამიტომ გამოდგა წლევანდელი პრეს-კონფერენცია ერთ-ერთი ყველაზე ხანგრძლივი. იგი 4 საათი და 30 წუთი გაგრძელდა და რეკორდულ მაჩვენებელს სულ 10 წუთით ჩამორჩა. ამავე დროს, თავისი ჯანმრთელობის კარგ მდგომარეობას პუტინმა, რომელსაც ოქტომბერში 68 წელი შეუსრულდა, მაშინაც გაუსვა ხაზი, როდესაც კოვიდ-19-ის აცრასთან დაკავშირებით დასმულ შეკითხვაზე უპასუხა, რომ ასეთი აცრები ჯერჯერობით მისი ასაკის ადამიანებისთვის განკუთვნილი არ არის და ამ მიზეზის გამო მას აცრა ჯერ არ გაუკეთებია. თუმცა, ალბათ გასაგებია, რომ პუტინის პასუხებით ან პრეს-კონფერენციის ხანგრძლივობით რუსეთის პრეზიდენტის ჯანმრთელობაზე მსჯელობა გულუბრყვილობა იქნებოდა, ამიტომ შევეცდებით ქვემოთ უფრო არსებით საკითხებზე ვიმსჯელოთ.
პრეს-კონფერენციის მთავარი თემა, რა თქმა უნდა, იყო რუსეთისთვის კოვიდ-19-თან და მისგან გამოწვეულ სირთულეებთან გამკლავება. აქ პუტინის მთავარი გზავნილი ის იყო, რომ რუსეთმა ეს სხვა ქვეყნებზე უკეთ მოახერხა. ამ თემაზე ჩვენთვის ალბათ ყველაზე საყურადღებოა, რომ რუსეთი ცდილობს საკუთარი იმიჯი გაიუმჯობესოს საერთაშორისო საზოგადოებაში. ეს საკითხი იყო მისთვის პრიორიტეტული პანდემიის გავრცელებისთანავე, როდესაც რუსული პროპაგანდა ცდილობდა წარმოეჩინა ისე, თითქოს დასავლეთი უძლური იყო პანდემიის წინაშე, რუსეთი კი მას დახმარებას უწევდა.
ამჯერად კი რუსული პროპაგანდა ცდილობს საერთაშორისო საზოგადოების დარწმუნებას რუსული ვაქცინის ეფექტიანობაში. ამ საქმეში წარმატების მისაღწევად რუსეთს, როგორც ჩანს, ავტორიტეტული საერთაშორისო პარტნიორები სჭირდება, რადგან მის მიმართ ნდობა საკმაოდ დაბალია. სწორედ ამიტომ პუტინმა ყურადღება იმაზე გაამახვილა, რომ ბოლო პერიოდში თითქოს იცვლება რუსული ვაქცინის მიმართ სკეპტიკური დამოკიდებულება და ინგლისურ-შვედური კომპანია AstraZeneca ამ საკითხში რუსეთთან თანამშრომლობისთვის მზადყოფნას გამოთქვამს.
თავისთავად ცხადია, რომ საქართველოსთვის მაინც ყველაზე მნიშვნელოვანი პრეს-კონფერენციაზე გაკეთებული ის გზავნილებია, რომლებიც საგარეო პოლიტიკას ეხებოდა. თუმცა, ვიდრე ამაზე გადავალთ, მანამდე უნდა ვახსენოთ რუსი ოპოზიციონერის ალექსეი ნავალნის მოწამვლის თემაზე დასმულ შეკითხვაზე პუტინის პასუხი, რომელსაც როგორც შიდა, ისე საგარეო პოლიტიკური განზომილება აქვს. კერძოდ, პუტინის განცხადებით, 14 დეკემბერს გამოქვეყნებული The Insider-ის, Bellingcat-ისა და CNN-ის ერთობლივი გამოძიება, რომელშიც დასახელებულია ნავალნის მოწამვლაში ეჭვმიტანილი რუსეთის ფედერალური უსაფრთხოების სამსახურის თანამშრომლები, უცხოეთის სადაზვერვო სამსახურების „საინფორმაციო ოპერაციაა“. მასთან, რუსული მხარისთვის ცნობილია, რომ ნავალნის აშშ-ის სადაზვერვო სამსახურების მხარდაჭერა აქვს. შესაბამისად, იგი უნდა იყოს კიდეც რუსეთის სპეცსამსახურების მეთვალყურეობის ქვეშ. რაც შეეხება მოწამვლას, პუტინის სიტყვებით, თუ ნავალნის მოწამვლა მართლა უნდოდათ, ამ საქმეს ალბათ ბოლომდე მიიყვანდნენ (Если бы уж хотели, наверное, довели бы до конца).
საინტერესოა, რომ 21 დეკემბერს გავრცელებული ინფორმაციის თანახმად, ალექსეი ნავალნიმ თავად დაურეკა ფედერალური უსაფრთხოების სამსახურის ერთ-ერთ ოფიცერს, რომელსაც, ზემოხსენებული გამოძიების თანახმად, მის მოწამვლაში ედებოდა ბრალი. ნავალნიმ მას საკუთარი თავი რუსეთის ფედერაციის უშიშროების საბჭოს მდივნის თანაშემწედ წარუდგინა და მოსთხოვა განემარტა, თუ რატომ ვერ ჩაიარა წარმატებით „მოწამვლის ოპერაციამ“. ფედერალური უსაფრთხოების სამსახურის ოფიცერმა მას უპასუხა, რომ ნავალნის სიცოცხლე თვითმფრინავის პილოტმა გადაარჩინა, რომელმაც მას შემდეგ, რაც შეიტყო, რომ ტომსკი-მოსკოვის რეისით მგზავრობისას რუსი ოპოზიციონერი შეუძლოდ გახდა, ომსკის აეროპორტში საგანგებო დაშვება განახორციელა, სადაც ნავალნის სათანადო პირველადი დახმარება სასწრაფოს ეკიპაჟმა აღმოუჩინა.
ამ ფონზე, პუტინის წინაშე პიარის ანტიპიარად გადაქცევის საფრთხე შეიქმნა. თუმცა, უნდა გავითვალისწინოთ, რომ რუსეთის ხელისუფლება მასმედიის საინფორმაციო სივრცეს საკმაოდ მყარად აკონტროლებს და, შესაბამისად, ამ საფრთხის რეალიზაციის რისკების შემცირების მექანიზმები აქვს.
რაც შეეხება სოციალურ ქსელებს, აქ რუსეთის ხელისუფლების პოზიციები გაცილებით სუსტია. თუმცა, სოციალური ქსელები, მხოლოდ ახალგაზრდა თაობაშია პოპულარული და ჯერჯერობით მისი სერიოზული გავლენა საზოგადოებრივ აზრზე, არც სოციოლოგიურ გამოკითხვებში ჩანს და არც რუსეთში ჩატარებული არჩვენების შედეგებში. პერსპექტივაში კი, რუსეთის ხელისუფლება სოციალურ ქსელებს მისთვის მნიშვნელოვან საფრთხედ განიხილავს და სერიოზულად არის შეშფოთებული ე.წ. გაჯეტებზე დამოკიდებული ახალი თაობით, რადგან შიშობს, რომ საზოგადოებრივი აზრის კონტროლის ხელისუფლების ხელთ არსებული მექანიზმები მათთან მიმართებაში არაეფექტიანია.
რაც შეეხება უშუალოდ საგრეო-პოლიტიკურ საკითხებს, მართალია, მათ პუტინის ყოველწლიურ პრეს-კონფერენციაზე ნაკლები ყურადღება დაეთმო, მაგრამ რამდენიმე საყურადღებო მომენტი მაინც თვალშისაცემია. პირველ რიგში უნდა აღინიშნოს, რომ უცხოელი ჟურნალისტებიდან მხოლოდ ორს მიეცა შეკითხვის დასმის შესაძლებლობა. აქედან პირველს, BBC-ის ჟურნალისტს, პუტინმა იმდენად ხისტი პასუხი გასცა, რომ მან ცოტა ხანში დატოვა კიდეც პერს-კონფერენცია, რითაც სავარაუდოდ, საკუთარი პროტესტი გამოხატა. მერე კი, ისლანდიელი ჟურნალისტი იყო, რომლმაც საკუთარი კეთილგანწყობა პირადად პუტინის და ზოგადად რუსეთის მიმართ ღიად და დიდი მონდომებით დააფიქსირა.
საინტერესოა, რომ ეს ისლანდიელი ჟურნალისტი მოგვიანებით რუსეთის ხელისუფლების კრიტიკით ცნობილმა ტელეკომპანია „დოჟდმა“ ერთ-ერთ გადაცემაში მიიწვია. როგორც ამ გადაცემაში გაირკვა, ეს ისლანდიელი ჟურნალისტი უკვე 30 წელია, რაც რუსეთში ცხოვრობს და, რაც მთავარია, იგი თანამშრომლობს პუტინის მზარეულის მეტსახელით ცნობილი ევგენი პრიგოჟინის საინფორმაციო სააგენტოსთან (RIA FAN news - https://riafan.ru). თავად პრიგოჟინი ცნობილია იმით, რომ იგი პუტინის უახლოესი გარემოცვის წევრია, რომელმაც საკმაოდ დიდი ქონება მოიხვეჭა. ამავე დროს, მას სანქციები აქვს. დადებული აშშ-ის 2016 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებში ჩარევის მცდელობის გამო და, რაც მთავარია, მის სახელს უკავშირებენ რუსულ კერძო სამხედრო დაჯგუფება „ვაგნერს“, რომელიც სირიაში, ლიბიასა და ცენტრალური აფრიკის რესპუბლიკაში რუსეთის ინტერესებს ემსახურება.
საქართველო პუტინს პრეს-კონფერენციაზე არ უხსენებია. პოსტსაბჭოთა ქვეყნებიდან მან ისაუბრა მოლდოვაზე, ბელარუსსა და ყირგიზეთზე და სამივე ამ ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებსა და სიტუაციის დესტაბილიზაციაში ტრადიციულად დასავლეთი დაადანაშაულა.
ყარაბაღზე საუბრისას პუტინი ცდილობდა ერთგვარი ბალანსი დაეცვა აზერბაიჯანსა და სომხეთს შორის. თუმცა, გაკვრით მაინც ახსენა, რომ ყარაბაღის სტატუსი მომავალში უნდა განისაზღვროს, ხოლო თავად ყარაბაღის კონფლიქტის წარმოშობის მიზეზად 1988 წლის სუმგაითის ცნობილი მოვლენები დაასახელა, რითაც ირიბად სომხური მხარისთვის მისაღები პოზიცია დააფიქსირა.
უკრაინაზე საუბრისას პუტინმა კატეგორიული ტონით მოითხოვა მინსკის შეთანხმების შესრულება კიევის მხრიდან. აქ მას უკვე დასავლეთი აღარ გაუკრიტიკებია, რადგან, როგორც ჩანს, ამ საკითხში „ნორმანდიის ფორმატის“ მონაწილე საფრანგეთისა და გერმანიის გაღიზიანებას მოერიდა.
რაც მთავარია, პუტინმა პირდაპირი ტექსტით განაცხადა, რომ რუსეთი კიდევ უფრო გააძლიერებს ე.წ. დონბასის მხარდაჭერას (რუსეთის მიერ ოკუპირებული დონეცკისა და ლუგანსკის ოლქების ტერიტორიები), რაც სახიფათო გზავნილია არა მხოლოდ უკრაინისთვის, არამედ საქართველოსთვისაც.
დონბასზე ასეთი ღია გზავნილი შემთხვევითი არ არის, რადგან, როგორც ჩანს, მოსკოვში ახალი გეგმა მუშავდება. ბოლო პერიოდში რუსი პოლიტიკოსები სულ უფრო ხშირად საუბრობენ რუსეთის გარშემო ახალი გაერთიანების შექმნაზე, რომელშიც, მათი აზრით, აფხაზეთიც და ცხინვალის რეგიონიც უნდა შევიდნენ.
ამასთან დაკავშირებით აღსანიშნავია, რომ 12 ნოემბერს, ვლ. პუტინთან შეხვედრის შემდეგ, რომელსაც რუსეთის ფედერაციასა და აფხაზეთს შორის სოციალურ-ეკონომიკური სივრცის ფორმირების თაობაზე პროგრამის დამტკიცება მოჰყვა, ოკუპირებული აფხაზეთის პრეზიდენტმა ასლან ბჟანიამ ღიად დაიწყო საუბარი რუსეთთან ახალი „სამოკავშირეო სახელმწიფოს“ შექმნის გეგმაზე.
აღსანიშნავია, რომ აფხაზურ მხარეს უწინ რუსეთთან ინტეგრაციის თაობაზე უარყოფითი პოზიცია ქონდა. რაც შეეხება, ოკუპირებული ცხინვალის რეგიონს აქ მოსკოვს დიდი ძალისხმევა არ სჭირდება, რადგან მისი ლიდერები უკვე დიდი ხანია რუსეთთან ნებისმიერი ფორმით ინტეგრაციისკენ ისწრაფვიან.
თემატური პოსტები
- უნგრეთის არალიბერალური ზეგავლენა საქართველოს ევროპულ ინტეგრაციაზე: შემაშფოთებელი ტენდენცია
- ნატოს სამიტი ვილნიუსში: შედეგები და სამომავლო პერსპექტივები
- რუსეთ-საქართველოს შორის ოკუპირებული აფხაზეთის გავლით სარკინიგზო მიმოსვლის აღდგენის მოსალოდნელი პოლიტიკური შედეგები
- გერმანიის ეროვნული უსაფრთხოების სტრატეგია – პირველი სტრატეგიული ნაბიჯები
- თურქეთის ეკონომიკა არჩევნების შემდეგ
- ევროკავშირის სანქციების მე-11 პაკეტი და საქართველო
- ოკუპირებული აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი: ვაჭრობის „ლეგალიზაცია“ და რუსეთის სატრანზიტო დერეფნის პერსპექტივები
- საუდის არაბეთის ბოლო გადაწყვეტილება და მისი გავლენა ენერგობაზარზე
- თურქეთის საპრეზიდენტო და საპარლამენტო არჩევნების შედეგები
- ოკუპირებული ცხინვალის რეგიონი: გაგლოევის ერთი წელი
- იგებს თუ არა უკრაინა ომს და რა გათვლა შეიძლება ჰქონდეს რუსეთს?
- რუსეთის დიპლომატიური იერიში აფრიკაში
- რუსეთის საგარეო პოლიტიკის ახალი კონცეფცია და საქართველოს ოკუპირებული რეგიონები
- ევროპის ენერგოუსაფრთხოება – რა ეტაპზეა სტრატეგიული ამოცანა?
- რას ცვლის პუტინის დაკავების ორდერი?
- ლუკაშენკოს ბრძოლა ბელარუსულ იდენტობასთან
- რატომ არის მნიშვნელოვანი ესტონეთის საპარლამენტო არჩევნები უკრაინისა და აღმოსავლეთ ევროპისთვის?
- რას ნიშნავს ჩინეთის ინიციატივა ირან-საუდის არაბეთს შორის ურთიერთობების ნორმალიზაციის შესახებ?
- რეალურია თუ არა ამერიკის უკრაინის ომით დაღლა?
- ქართველმა ხალხმა აჩვენა ძალა, თუმცა ევროკავშირს მართებს სიფხიზლე!
- კვიპროსის არჩევნების შედეგების გავლენა აღმოსავლეთ ხმელთაშუაზღვისპირეთის რეგიონის უსაფრთხოებაზე
- სანქციების მეათე პაკეტი - რუსული აგრესიის ერთი წელი
- ვის რა პრობლემები შეექმნება ე.წ. „აგენტების კანონპროექტის“ დამტკიცების შემთხვევაში?
- ჩინეთ-რუსეთის ურთიერთობის დინამიკა რუსეთ-უკრაინის ომის ფონზე
- რუსეთ-უკრაინის ომი და რუსეთის გრძელვადიანი სტრატეგიული ინტერესები
- ფრენების აღდგენა რუსეთთან – პოტენციური შედეგები საქართველოსთვის
- ქართული ვერსია: https://gfsis.org.ge/ge/blog/view/1547
- ჰიბრიდული ომი რუსული წესებით და უკრაინის რეზისტენტობა
- მოლდოვის გამოწვევები უკრაინაში ომის ფონზე
- ცვლის თუ არა ისრაელის ახალი მთავრობა ამ ქვეყნის პოლიტიკას რუსეთ-უკრაინის ომის მიმართ?
- რა სურს რუსეთს საქართველოსგან?
- გეოპოლიტიკა თურქულად და როგორია მასზე სწორი რეაქცია
- სანქციების მეცხრე პაკეტი - რუსული ესკალაციისა და სარაკეტო იერიშების საპასუხოდ
- საფრთხე, რომელიც რუსეთ-უკრაინის ომის შემდეგ შეიძლება დაემუქროს რუსეთის მეზობლებს
- რისთვის ემზადება ბელარუსი
- ბელარუსის და რუსეთის მიერ ოკუპირებულ აფხაზეთთან სავაჭრო-ეკონომიკური ურთიერთობების გაღრმავება: „აფხაზეთის დამოუკიდებლობის“ აღიარების წინაპირობა?
- „მიტაცებული ემოციები“ - რუსული პროპაგანდა
- სანქციების მერვე პაკეტი - პასუხი რუსულ ანექსიასა და უკანონო რეფერენდუმებზე
- რა ელის იტალიის საგარეო პოლიტიკას ჯორჯია მელონის გამარჯვების შემდეგ?
- ლუკაშენკოს ვიზიტი ოკუპირებულ აფხაზეთში: მიმოხილვა და შეფასებები
- ოკუპირებული აფხაზეთი: იერიში სამოქალაქო სექტორსა და საერთაშორისო ორგანიზაციებზე
- ომი უკრაინაში და რუსეთის შემცირებული როლი ყარაბაღის სამშვიდობო პროცესში
- ტაჯიკეთის ძვირადღირებული ჩინური სესხი: როდესაც სუვერენიტეტი ვალუტაა
- სანქციების მეშვიდე პაკეტი და ემბარგო რუსულ ოქროზე
- ჩეხეთის საპრეზიდენტო მანდატი ევროკავშირში: ევროკავშირის საგარეო პოლიტიკის რეორიენტირება
- რა ფასი შეიძლება ჰქონდეს „პუტინის სახის შენარჩუნებას“ ევროპული ურთიერთობებისთვის?
- ჩინეთ-ყირგიზეთ-უზბეკეთის კორიდორი და მისი უდიდესი მნიშვნელობა
- მზარდი დაძაბულობა რუსეთსა და ბალტიის ქვეყნებს შორის: კრემლი ნატოს წევრებს ემუქრება
- კანდიდატის სტატუსის მომლოდინე საქართველო ევროპულ პერსპექტივას მიიღებს, რაზე გვაქვს სანერვიულო?
- უნგრულ-პოლონური კოალიციის რღვევა - შესაძლებლობა ევროკავშირისთვის
- ცხინვალის არშემდგარი რეფერენდუმი
- ომი და საქართველო
- „რურალური ორბანიზმი“ - პოლარიზაცია, როგორც უნგრეთის პოლიტიკური მომავლის განმსაზღვრელი ფაქტორი
- არალეგიტიმური საპრეზიდენტო არჩევნები ცხინვალის რეგიონში: რატომ წააგო ბიბილოვმა და რა იქნება ბიბილოვის შემდეგ?
- ომი უკრაინაში და გაერთიანებული სამეფოს ახალი როლი აღმოსავლეთ ევროპაში
- რას მოუტანს სამხრეთ კავკასიას ეუთოს მინსკის ჯგუფის გაუქმება?
- რატომ გააქტიურდა აფხაზური მხარე სოციალურ ქსელებში?
- რატომ არ მოსწონს პუტინს ნეიტრალური უკრაინა? (უკრაინის ნეიტრალური სტატუსი აქტუალური ხდება - რას ნიშნავს ეს პუტინისთვის?)
- ევროპის ენერგომომავალი - გამოწვევები და შესაძლებლობები
- მასობრივი უკონტროლო მიგრაცია და საქართველოს ხელისუფლების პოზიცია
- რა ცვლილებები მოხდა პუტინის რეჟიმის პროპაგანდის ნარატივებში უკრაინაში რუსეთის შეჭრიდან დღემდე
- როგორია თურქეთის პოზიციები და ქმედებები რუსეთ-უკრაინის ომში
- ნატოს შესაძლო გაფართოება ჩრდილოეთ ევროპაში და მისი მნიშვნელობა საქართველოსა და უკრაინისთვის
- პეკინის ზამთრის პოლიტიკური ოლიმპიადა
- რა დგას პუტინის უკრაინაში გამბიტის უკან?
- L'Europe pourra-t-elle éviter le “déjà vu” ? (საფრანგეთი, ევროკავშირის საბჭოს თავმჯდომარე და დაძაბულობა აღმოსავლეთ ევროპაში)
- აშშ-რუსეთის ურთიერთობები და უკრაინის საკითხი
- რამზან კადიროვის რეჟიმის ახალი სამიზნეები
- რა გავლენას მოახდენს მერკელის პოლიტიკიდან წასვლა ევროკავშირის პოლიტიკაზე რუსეთისა და აღმოსავლეთის სამეზობლოს მიმართ?
- რა დგას საქართველოსა და უნგრეთის მთავრობების მზარდი თანამშრომლობის უკან
- „დობერმანი“ მინისტრად: ინალ არძინბას პერსპექტივები და გამოწვევები
- კრიზისი ბელარუსში: როგორ გავაძლიეროთ ჩვენი მედეგობა რუსეთის სტრატეგიის წინააღმდეგ მის ახლო სამეზობლოში
- მოლდოვას გაზის კრიზისი-რუსეთის კიდევ ერთი პოლიტიკური შანტაჟი
- ბელარუსი ერთი წლის შემდეგ: დასუსტებული რეჟიმი რუსული „დაცვის“ ქვეშ
- რუსეთის საპარლამენტო არჩევნები - რა შეიძლება ითქვას რეჟიმის სტაბილურობაზე
- შეუძლია თუ არა საქართველოს ჩინეთი რუსეთის დასაბალანსებლად გამოიყენოს?
- დასავლეთი vs რუსეთი: ისევ გადატვირთვა?!
- აფხაზეთში ახალი „პოლიტიკური ელიტის“ ჩამოყალიბება - ვინ ჩაანაცვლებს ძველ „ელიტას“?
- ჟენევის სამიტის კიბერგანზომილება
- არქტიკის გამდნარი ყინული და მზარდი საფრთხეები
- ევროპა „საზიანო გარიგების“ შედეგების მოლოდინში
- რუსეთის მიმართ ევროკავშირის საგარეო პოლიტიკის გადაფასება
- აშშ, ლიბერალური საერთაშორისო წესრიგი, 2021 წლის გამოწვევები და საქართველო
- პოლიტიკური კრიზისი მოლდოვაში - ჩიხი გამოსავლის გარეშე
- რუსეთის ტესტი თუ ბულინგი?
- ვაქცინის დიპლომატია - ახალი შესაძლებლობა გლობალური ავტორიტარული გავლენისთვის
- რუსული გაზის მონოპოლიის დასასრული ბალკანეთზე
- ვის გამოუტანა განაჩენი მოსამართლემ: ნავალნის, პუტინს თუ რუსეთს?!
- 2020 აფხაზეთში: „არჩევნები“, პანდემია და მეტი ინტეგრაცია რუსეთთან
- Could Belarus Become a Prelude to the Great Polish-Swedish War 400 Years Ago?
- რუსეთის ენერგოპოლიტიკა ცხინვალის რეგიონში
- ვინ მოიგო და ვინ წააგო ყარაბაღის ომით
- რა მოიპოვა რუსეთმა ყარაბაღში
- რა წააგო და რა არ წააგო სომხეთმა ყარაბაღში ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ ხელმოწერილი დეკლარაციის შედეგად
- ბელარუსის საპროტესტო აქციები, ლუკაშენკო და რუსეთის ფედერაცია
- რამდენიმე მოსაზრება ტერმინის „პოსტსაბჭოთა სივრცე“ გამოყენების თაობაზე
- ხაბაროვსკის საპროტესტო გამოსვლები, როგორც რუსეთის ფედერაციის სტაბილურობის ერთგვარი ინდიკატორი
- პანდემიური პროპაგანდის ტრიო, როგორ იღებს მიზანში დასავლეთს ჩინეთი, რუსეთი და ირანი
- From Russia with love, თუ რუსეთიდან… ეშმაკური გეგმით
- „არჩევნები“ აფხაზეთში: ახალი „პრეზიდენტის“ რევანში და გამოწვევები
- ჩვენი და 1921 წლის ქართველების საერთო ბრძოლის შესახებ
- რუსეთ-თურქეთის დაპირისპირება სირიაში
- პოლიტიკური კრიზისის ანატომია ოკუპირებულ აფხაზეთში
- რას ნიშნავს გენერალ ყასემ სოლეიმანის ლიკვიდაცია?
- რას მოუტანს საქართველოს რუსეთთან დიალოგის ახალი ფორმატი?
- „რუსული კულტურის ცენტრის“ შესახებ
- რუსული პროპაგანდის მთავარი გზავნილები
- რა ვიცით რუსეთის ფედერაციისა და საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრების შეხვედრის შესახებ?
- ანტისაოკუპაციო პოლიტიკის ახალი აქცენტები
- ვლადიმერ პუტინის ძირითადი გზავნილები Financial Times-თვის მიცემული ინტერვიუდან
- საქართველო და რუსეთის პოსტმოდერნისტული ფაშიზმი
- დუგინი მოგვევლინა საქართველოს გულშემატკივრად - რას უნდა ვუმადლოდეთ ამ ფაქტს?
- როგორ შევაჩეროთ რუსეთი
- ნატოს, რუსეთის და პატ ბუჩანანის შესახებ
- დღევანდელი რუსეთის რელიგიური ომები
- ბოლტონის ვიზიტი მოსკოვში - რას უნდა ველოდოთ აშშ-რუსეთის ურთიერთობებში?!
- ყარაბაღის კონფლიქტის განახლების რისკი სომხეთში მომხდარი ხავერდოვანი რევოლუციის შემდეგ
- სირიის იდლიბის პროვინციაში შექმნილი სიტუაცია, მხარეთა ინტერესები და საფრთხეები
- ჰელსინკის სამიტი და მისი ძირითადი შედეგები
- რატომ არის აუცილებელი ვიცოდეთ რომელ რიცხვში დაიწყო 2008 წლის ომი
- საქართველოს ადგილი „დასავლეთთან დაახლოების ინდექსი 2018-ში“
- რატომ არ გაამართლა ჩვენი მოლოდინი შარლევუაში (კანადა) დიდი შვიდეულის სამიტის შედეგებმა?
- როგორ მოვიგოთ ცივი ომი 2.0
- რუსეთის „ელჩის“ როტაცია აფხაზეთში
- რატომ არ გაახსენდათ დიდი შვიდეულის საგარეო საქმეთა მინისტრებს საქართველო ტორონტოში 2018 წლის 23 აპრილის შეხვედრის დროს?
- ამერიკის სტრატეგია და საქართველო
- პუტინის წინასაარჩევნო ეკონომიკური დაპირებები: მითი და რეალობა
- დარჩეს ჟენევა ისე, როგორც არის
- თურქეთის სამხედრო ოპერაცია აფრინში - ახალი ფაზა სირიის კონფლიქტში
- კრემლის საკადრო გადაწყვეტილებები და საქართველოს ოკუპირებული რეგიონები
- რუსეთიდან მომდინარე საფრთხეები და საქართველოს უსაფრთხოების სისტემა
- ევრაზიის ეკონომიკური კავშირი და რუსეთ-საქართველოს თავისუფალი ვაჭრობის შეთანხმების პრობლემები
- არის თუ არა საქართველოს ექსპორტის ზრდა მდგრადი?
- ცხინვალის რეგიონში უსაფრთხოების სფეროზე რუსეთის გავლენა იზრდება: მხარდაჭერა სრული ინტეგრაციის სანაცვლოდ
- რა ელით გალელებს?
- სამხედრო ხარჯების ზრდა და რუსეთთან ურთიერთობა: აზერბაიჯანი სომხეთზე უპირატესობის მოპოვებას ცდილობს
- ხელის შეშლა და ყურადღების გაფანტვა: დასავლეთთან ურთიერთობის რუსული მეთოდოლოგია
- რუსი დიპლომატები საქართველოში - ვინ არიან ისინი, რამდენი არიან და რას საქმიანობენ?
- პუტინის ვიზიტი ოკუპირებულ აფხაზეთში: იყო კი ჩვენი რეაქცია საკმარისი?
- მისაღებია თუ არა საქართველოს ნეიტრალიტეტის გამოცხადება
- როგორ შევაჩეროთ „მცოცავი ოკუპაცია“
- კრემლის პოლიტიკა საქართველოს ოკუპირებულ რეგიონებში ახალ ეტაპზე გადადის
- სირიის სამოქალაქო ომი რეგიონული უსაფრთხოების კონტექსტში
- რუსეთის იმპერიალიზმთან ბრძოლის მეორე რაუნდი, რომლის მოგება შესაძლებელია
- საპარლამენტო არჩევნები სომხეთში - მმართველი პარტიის ტრიუმფი
- საქართველოს დღევანდელი საგარეო პოლიტიკა - რამდენად ეფექტურად უმკლავდება იგი არსებულ გამოწვევებს?
- რამდენიმე მოსაზრება „გაზპრომთან“ დადებული ხელშეკრულების თაობაზე
- ახალი რუსული შეიარაღება კავკასიაში და მისი გავლენა საქართველოს ევროატლანტიკურ მისწრაფებებზე