რონდელის ბლოგი
მისაღებია თუ არა საქართველოს ნეიტრალიტეტის გამოცხადება
ავტორი: ირაკლი მენაღარიშვილი, სტრატეგიული კვლევების ცენტრის თავმჯდომარე
უკანასკნელ ხანს როგორც ქვეყნის შიდა დისკუსიაში, ისე ცალკეული საგარეო პარტნიორების მიერ საქართველოს მომავლის შესახებ მსჯელობისას კვლავ გააქტიურდა საქართველოს მიერ ნეიტრალიტეტის, როგორც შესაძლო სტრატეგიული არჩევანის თემა. ზოგიერთი პოლიტიკური ძალა და პოლიტიკოსი დაჟინებით ცდილობს საზოგადოება კვლავ დაუბრუნდეს ამ არაერთხელ უკვე განხილულ საკითხს. იგივე რეკომენდაცია სულ უფრო მკაფიოდ ისმის მოსკოვიდანაც. უფრო მეტიც, ამგვარი არჩევანის უარყოფის შემთხვევაში ქვეყნისათვის კატასტროფული შედეგებითაც იმუქრებიან. ყოველივე ამის გამო საჭიროდ მიგვაჩნია კიდევ ერთხელ შევახსენოთ საქართველოს საზოგადოებას რამდენიმე ძირითადი ცნობა ნეიტრალიტეტის, როგორც სახელმწიფოთა ურთიერთობის ფორმის შესახებ და ზოგიერთი ის არგუმენტი, რაც საფუძვლად დაედო ამ საკითხზე ქვეყნის მიერ გაკეთებულ არჩევანს.
ორიოდე სიტყვა ნეიტრალიტეტის შესახებ
ტერმინი neitraliteti ასახავს სახელმწიფოთა შორის ურთიერთობებსა და ამავე დროს იმ სახელმწიფოს სამართლებრივ სტატუსს, რომელიც სხვა სახელმწიფოთა შორის მიმდინარე საომარ მოქმედებებში არ მონაწილეობს.
სახელმწიფომ შეიძლება ნეიტრალიტეტი გამოაცხადოს ერთი კონკრეტული კონფლიქტის შემთხვევაში. თუმცა საერთაშორისო სამართალი და პრაქტიკა ნეიტრალიტეტის სხვა სახეებსაც იცნობს:
- მუდმივი ნეიტრალიტეტი - უარი მომავალ შესაძლო ომებში მონაწილეობაზე;
- შეიარაღებული ნეიტრალიტეტი - თუ ნეიტრალიტეტის გამოცხადებისას ქვეყანა იტოვებს უფლებას ჰქონდეს შეიარაღებული ძალა და დაიცვას თავი ან ნეიტრალური სტატუსი;
- ლეგალური (გაფორმებული შიდა ან საერთაშორისო აქტით) - მაგ. ავსტრია, შვეიცარია, ლუქსემბურგი, მოლდოვა;
- ფაქტობრივი ( ფორმალური აქტის გარეშე) - მაგ. შვეცია, ფინეთი;
ჩვენს შემთხვევაში სწორედ „მუდმივი ნეიტრალიტეტის“ შესახებ ვსაუბრობთ, რადგანაც საქართველოს ნეიტრალობის მოსურნენი სწორედ ასეთი არჩევანის გაკეთებას ითხოვენ.
მუდმივი ნეიტრალიტეტი ნიშნავს სხვათა მიერ აღიარებულ საერთაშორისო სტატუსს, რაც გულისხმობს ამ სახელმწიფოს ვალდებულებას სამუდამოდ თქვას უარი ომში მონაწილეობაზე. იგი იტოვებს მხოლოდ უფლებას თავი დაიცვას გარეშე აგრესიისაგან. ამასთან, მან უნდა იკისროს ვალდებულება არ შევიდეს არავითარ ორმხრივ ან მრავალმხრივ სამხედრო ალიანსში. მუდმივი ნეიტრალიტეტის მქონე ქვეყანა საკუთარი გადაწყვეტილებით უარს ვერ იტყვის ერთხელ არჩეულ ამგვარ სტატუსზე.
ბუნებრივია, ქვეყანა მუდმივ ნეიტრალიტეტს ირჩევს თავისი დამოუკიდებლობისა და სუვერენიტეტის დაცვის, საკუთარი უსაფრთხოების განმტკიცების მიზნით. როგორც წესი, ამგვარი სახელმწიფოები მცირე ან საშუალო სიდიდის არიან.
როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ნეიტრალიტეტის შესახებ განაცხადი შეიძლება მხარდაჭერილი იქნას საერთაშორისო სამართლებრივი აქტით (შვეიცარია, ავსტრია,თურქმენეთი), თუმცა ეს ფორმალური აქტი შეიძლება არც შეიქმნას და ქვეყანა ფაქტობრივად გახდეს ნეიტრალური. ამასთან, ყველა ზემოაღნიშნული ვალდებულება მისთვის აუცილებელი ხდება (შვედეთი, ფინეთი).
ისტორიამ იცის არაერთი მცდელობა, როცა სახელმწიფოებმა ნეიტრალიტეტის გამოცხადება უსაფრთხოების გარანტიების მისაღებად გამოიყენეს. წარმატებული ნეიტრალიტეტის მქონე ქვეყანა კი ბევრად ნაკლებია. ვცადოთ გარკვევა ამ მოვლენის მიზეზებში.
როგორია რეალობა?
მუდმივი ნეიტრალიტეტის საერთაშორისო - სამართლებრივი საფუძველი საკმარისად მტკიცე არ გახლავთ. არც მოქმედი სამართლებრივი აქტები და არც არსებული პრაქტიკა მუდმივი ნეიტრალიტეტის მქონე ქვეყნებს გარეშე ხელყოფისაგან დაცვის სანდო გარანტიას არ აძლევს. ამდენად, მუდმივად ნეიტრალურ სახელმწიფოდ თავის გამოცხადება სულაც არ ნიშნავს ავტომატურად უსაფრთხოების გარანტიების მიღებას.
მუდმივი ნეიტრალიტეტის მსურველი ქვეყანა მხოლოდ თავს მოიტყუებს, თუ მის გადაწყვეტილებას ნეიტრალობის გამოცხადებაზე არ დაეთანხმებიან და თავისთვის სასურველად არ ჩათვლიან მასზე ძლიერი სახელმწიფოები.
არცთუ შორეული წარსულიდან ამგვარი მწარე გამოცდილების რამდენიმე მკაფიო მაგალითი არსებობს:
- ბელგია მე-19 საუკუნიდან ლეგალურად გაფორმებული და საყოველთაოდ აღიარებული ნეიტრალური ქვეყანა იყო. ამას ხელი არ შეუშლია გერმანიისათვის ორივე მსოფლიო ომში უხეშად დაერღვია მისი ნეიტრალური სტატუსი და მისი ოკუპაცია მოეხდინა. ბოლოს ბელგიამ ხელი აიღო ნეიტრალიტეტის სტრატეგიაზე და ნატოს თანადამფუძნებელი გახდა.
- 1956 წელს უნგრეთმა ანტიკომუნისტური ამბოხის შემდეგ სცადა გარეშე აგრესიისაგან თავის დაცვა ნეიტრალიტეტის გამოცხადებით. მიუხედავად ამისა, საბჭოთა შეიარაღებულმა ძალებმა სისხლში ჩაახშეს უნგრელთა მცდელობა საკუთარი ბედი თავად განეკარგათ.
- ქვეყნის უსაფრთხოების გაძლიერების, კერძოდ კი, დარღვეული ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენისა და ქვეყნიდან უცხო ჯარების გაყვანის იმედით მოლდოვამ უკვე სცადა ის გზა, რასაც ახლა საქართველოს სთავაზობენ და 1994 წელს მის კონსტიტუციაში ოფიციალურად ჩაიწერა მოლდოვის მუდმივი ნეიტრალიტეტის სტატუსის შესახებ. ბუნებრივია, ეს ნაბიჯი უშედეგო აღმოჩნდა.
დასახელებული მაგალითებით ორ მნიშვნელოვან დასკვნამდე მივდივართ :
პირველი დასკვნის ფორმულირებას ბ-ნ ალექსანდრე რონდელს დავესესხები: „ნეიტრალური ქვეყანა არ უნდა წარმოადგენდეს სხვა სახელმწიფოს პოლიტიკის მნიშვნელოვან ობიექტს“.
მეორე კი გვკარნახობს, რომ მუდმივი ნეიტრალიტეტის პროექტის წარმატებისათვის უმნიშვნელოვანესია რეგიონული კონტექსტი, ანუ ის, თუ როგორია გარემო თქვენ ირგვლივ და ვინ არის თქვენი მეზობელი. მით უმეტეს, თუ ნეიტრალიტეტის გამოცხადებას სწორედ იგი გთავაზობთ. ტყუილად როდი ამბობენ, რომ ნეიტრალიტეტი ფაქტობრივად მეზობლების არჩევანია, მათი შეთანხმების შედეგია და მათივე დასაცავი. ამიტომაც ნეიტრალიტეტი სრული დამოკიდებულებაა მეზობლებზე.
ალბათ დამეთანხმებით, რომ ორივე ეს დასკვნა საქართველოს მიერ მუდმივი ნეიტრალიტეტის გამოცხადების პერსპექტივას სრულად უარყოფს.
კიდევ რამდენიმე საკითხი
მუდმივი ნეიტრალიტეტის პროექტის წარმატებისათვის ასევე საჭიროა, რომ სახელმწიფოს შეეძლოს საკუთარი თავის დაცვა. ამის საუკეთესო მაგალითი შვეიცარიაა. ამ პატარა მთიან ქვეყანას მეტად ეფექტური სამხედრო სამსახური აქვს, რომელიც ტერიტორიული თავდაცვის პრინციპზეა აგებული და, ექსპერტთა დასკვნით, მეტად მაღალი ბრძოლის უნარი აქვს. შვეიცარიის თავდაცვის სისტემა ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი გარანტია მისი ნეიტრალური სტატუსისა. თუ გადავხედავთ ნეიტრალური ქვეყნების სიას, დავრწმუნდებით, რომ საგარეო საფრთხის არარსებობა თითოეულ მათგანს ნეიტრალური სტატუსის შენარჩუნების და თავდაცვითი ალიანსებისაგან თავის შეკავების საშუალებას აძლევს.
ამდენად, ნეიტრალიტეტი ძვირი სიამოვნებაა, რადგან იგი მოითხოვს ქვეყნის საკუთარი ძალებით დაცვას, რაც საქართველოსთვის დღეს ეს შეუძლებელი ფუფუნებაა.
ამასთან, ამგვარი გადაწყვეტილება გამორიცხავს მოკავშირეობას. ე.ი. მისი გამოცხადება საქართველოსათვის მხოლოდ ქვეყნის ევროატლანტიკურ მისწრაფებებზე ხელის აღებას ნიშნავს.
თუ სიმართლეს თვალს გავუსწორებთ, ნათელი გახდება, რომ ჩვენი ჩრდილოელი მეზობლისა და ჩვენივე თანამემამულე ნეიტრალიტეტის მომხრეთა საბოლოო მიზანი სწორედ საქართველოს სტრატეგიული არჩევანის შეცვლაა. უკვე ვთქვით, რომ ამ მიზანს აღარც მალავენ. უფრო მეტიც, ამ მოთხოვნას მოსკოვი თბილისსაც უყენებს და კიევსაც.
აქვე უნდა გავიხსენოთ, რომ რუსეთის ფედერაციისა და მისი წინამორბედი საბჭოთა კავშირის საგარეო პოლიტიკაში ეს ე.წ. „ ნეიტრალიტეტის თავსმოხვევის“ პოლიტიკა ერთობ ფართოდ გამოიყენებოდა და გამოიყენება.
სწორედ სსრკ-ის მოთხოვნით გახდა იძულებული ავსტრია ნეიტრალიტეტის ვალდებულება აეღო. ნეიტრალიტეტი ავსტრიიდან საბჭოთა საოკუპაციო ჯარების გამოყვანის პირობად დაუყენეს და იგი სწორედ საბჭოთა კავშირთან დადებული ხელშეკრულების საფუძველზე გაფორმდა. არსებობს ცნობები, რომ სტალინი გერმანიის გაერთიანებაზე თანხმობის პირობად მის მიერ მუდმივი ნეიტრალიტეტის გამოცხადებას აყენებდა. ამგვარად, რუსეთის ფედერაცია უბრალოდ ტრადიციას არ ღალატობს
დაბოლოს, დავესესხებით ავსტრიელ მკვლევარს გ. შტორცს, რომელიც მცირე ქვეყნების მუდმივი ნეიტრალიტეტის თაობაზე მსჯელობისას აღნიშნავს ამ საკითხში არსებულ, როგორც იგი უწოდებს, „ სიახლოვის პარადოქსს“. „სიახლოვის პარადოქსი მდგომარეობს იმ ფაქტში, რომელზეც ჯერ კიდევ მაკიაველი მიუთითებდა - შენი მეგობრები შენგან მოკავშირეობას მოითხოვენ , მტრები კი - ნეიტრალიტეტს “. ანუ ქვეყნის ნეიტრალიტეტი პოტენციურად უფრო მტრულ ძალას აწყობს, ვიდრე უფრო მეგობრულ ძალას ან ბლოკს“. ამ მოსაზრებას ალბათ გავიზიარებთ.
დასკვნის ნაცვლად
ნეიტრალიტეტი საქართველოს საგარეო პოლიტიკისათვის უცხო როდია. მას ნეიტრალიტეტის პოლიტიკის წარმატებით გამოყენების გამოცდილებაც აქვს. სწორედ ასეთი გახლდათ საქართველოს პოზიცია ჩვენი უშუალო მეზობლების სამხედრო დაპირისპირებისას. იგი უდავოდ ერთადერთი სწორი არჩევანი იყო. მან თავიდან აგვაცილა კონფლიქტის ქვეყნის ტერიტორიაზე გადმოდინება და საფუძველი შეუქმნა სიტუაციის შედარებით სტაბილიზაციის შემდეგ რეგიონში ერთგვარი ბალანსის შექმნას.
ნეიტრალიტეტი საერთაშორისო ურთიერთობების საინტერესო ინსტრუმენტია, რომელსაც საქართველო, იმედია, მომავალშიც არაერთხელ გამოიყენებს. მაგრამ გამოიყენებს სერიოზული განსჯის შემდეგ და ქვეყნის ინტერესების შესაბამისად და არა აგრესიულად განწყობილი მეზობლის კარნახით. მეზობლის, რომელმაც ჯერ საქართველოს ტერიტორიის ნაწილის ოკუპაცია მოახდინა და ახლა ცდილობს ქვეყანა სრულად დაუქვემდებაროს თავის გავლენას.
თემატური პოსტები
- უნგრეთის არალიბერალური ზეგავლენა საქართველოს ევროპულ ინტეგრაციაზე: შემაშფოთებელი ტენდენცია
- ბლოგი მალე დაემატება
- რუსეთ-საქართველოს შორის ოკუპირებული აფხაზეთის გავლით სარკინიგზო მიმოსვლის აღდგენის მოსალოდნელი პოლიტიკური შედეგები
- გერმანიის ეროვნული უსაფრთხოების სტრატეგია – პირველი სტრატეგიული ნაბიჯები
- ევროკავშირის სანქციების მე-11 პაკეტი და საქართველო
- ოკუპირებული აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი: ვაჭრობის „ლეგალიზაცია“ და რუსეთის სატრანზიტო დერეფნის პერსპექტივები
- იგებს თუ არა უკრაინა ომს და რა გათვლა შეიძლება ჰქონდეს რუსეთს?
- რუსეთის დიპლომატიური იერიში აფრიკაში
- რუსეთის საგარეო პოლიტიკის ახალი კონცეფცია და საქართველოს ოკუპირებული რეგიონები
- ქართველმა ხალხმა აჩვენა ძალა, თუმცა ევროკავშირს მართებს სიფხიზლე!
- კვიპროსის არჩევნების შედეგების გავლენა აღმოსავლეთ ხმელთაშუაზღვისპირეთის რეგიონის უსაფრთხოებაზე
- სანქციების მეათე პაკეტი - რუსული აგრესიის ერთი წელი
- ჩინეთ-რუსეთის ურთიერთობის დინამიკა რუსეთ-უკრაინის ომის ფონზე
- რუსეთ-უკრაინის ომი და რუსეთის გრძელვადიანი სტრატეგიული ინტერესები
- ფრენების აღდგენა რუსეთთან – პოტენციური შედეგები საქართველოსთვის
- ჰიბრიდული ომი რუსული წესებით და უკრაინის რეზისტენტობა
- მოლდოვის გამოწვევები უკრაინაში ომის ფონზე
- როგორ გამოიყურება ამერიკა-ჩინეთის პაექრობა თბილისიდან
- ცვლის თუ არა ისრაელის ახალი მთავრობა ამ ქვეყნის პოლიტიკას რუსეთ-უკრაინის ომის მიმართ?
- რა სურს რუსეთს საქართველოსგან?
- გეოპოლიტიკა თურქულად და როგორია მასზე სწორი რეაქცია
- სანქციების მეცხრე პაკეტი - რუსული ესკალაციისა და სარაკეტო იერიშების საპასუხოდ
- საფრთხე, რომელიც რუსეთ-უკრაინის ომის შემდეგ შეიძლება დაემუქროს რუსეთის მეზობლებს
- რისთვის ემზადება ბელარუსი
- ბაიდენის დოქტრინა და მისი შესაძლო შედეგები საქართველოსთვის
- ბელარუსის და რუსეთის მიერ ოკუპირებულ აფხაზეთთან სავაჭრო-ეკონომიკური ურთიერთობების გაღრმავება: „აფხაზეთის დამოუკიდებლობის“ აღიარების წინაპირობა?
- „მიტაცებული ემოციები“ - რუსული პროპაგანდა
- მოახლოებული ზამთრის ენერგოკრიზისი ევროპაში: შეუძლია თუ არა აზერბაიჯანს კონტინენტის მძლავრი ენერგომომმარაგებელი გახდეს?
- სანქციების მერვე პაკეტი - პასუხი რუსულ ანექსიასა და უკანონო რეფერენდუმებზე
- რა ელის იტალიის საგარეო პოლიტიკას ჯორჯია მელონის გამარჯვების შემდეგ?
- სანქციების მეშვიდე პაკეტი და ემბარგო რუსულ ოქროზე
- კანდიდატის სტატუსის მომლოდინე საქართველო ევროპულ პერსპექტივას მიიღებს, რაზე გვაქვს სანერვიულო?
- ცხინვალის არშემდგარი რეფერენდუმი
- ომი და საქართველო
- „ავტოკრატიული მშვიდობა“
- „რურალური ორბანიზმი“ - პოლარიზაცია, როგორც უნგრეთის პოლიტიკური მომავლის განმსაზღვრელი ფაქტორი
- არალეგიტიმური საპრეზიდენტო არჩევნები ცხინვალის რეგიონში: რატომ წააგო ბიბილოვმა და რა იქნება ბიბილოვის შემდეგ?
- ომი უკრაინაში და გაერთიანებული სამეფოს ახალი როლი აღმოსავლეთ ევროპაში
- რას მოუტანს სამხრეთ კავკასიას ეუთოს მინსკის ჯგუფის გაუქმება?
- საფრანგეთის საპრეზიდენტო არჩევნები და ევროპის პოლიტიკური მომავალი
- შეძლებს თუ ვერა ფაშინიანი გარდატეხის შეტანას სომხეთ-აზერბაიჯანის ურთიერთობებში?
- რატომ გააქტიურდა აფხაზური მხარე სოციალურ ქსელებში?
- რატომ არ მოსწონს პუტინს ნეიტრალური უკრაინა? (უკრაინის ნეიტრალური სტატუსი აქტუალური ხდება - რას ნიშნავს ეს პუტინისთვის?)
- ევროპის ენერგომომავალი - გამოწვევები და შესაძლებლობები
- მასობრივი უკონტროლო მიგრაცია და საქართველოს ხელისუფლების პოზიცია
- რა ცვლილებები მოხდა პუტინის რეჟიმის პროპაგანდის ნარატივებში უკრაინაში რუსეთის შეჭრიდან დღემდე
- უკრაინა ევროკავშირში პრაქტიკული ინტეგრაციის გზას მალე დაადგება, საქართველო?
- როგორია თურქეთის პოზიციები და ქმედებები რუსეთ-უკრაინის ომში
- ნატოს შესაძლო გაფართოება ჩრდილოეთ ევროპაში და მისი მნიშვნელობა საქართველოსა და უკრაინისთვის
- პეკინის ზამთრის პოლიტიკური ოლიმპიადა
- რა დგას პუტინის უკრაინაში გამბიტის უკან?
- 2021 აფხაზეთში: ენერგოკრიზისი, ახალი „მინისტრი“ და პოლიტიკური დაპირისპირება
- L'Europe pourra-t-elle éviter le “déjà vu” ? (საფრანგეთი, ევროკავშირის საბჭოს თავმჯდომარე და დაძაბულობა აღმოსავლეთ ევროპაში)
- აშშ-რუსეთის ურთიერთობები და უკრაინის საკითხი
- რამზან კადიროვის რეჟიმის ახალი სამიზნეები
- რა პერსპექტივები დასახა 15 დეკემბერს გამართულმა აღმოსავლეთ პარტნიორობის სამიტმა?
- აღმოსავლეთ პარტნიორობის სამიტი - რატომ უნდა აღიარონ „ასოცირებული ტრიო“?
- რა გავლენას მოახდენს მერკელის პოლიტიკიდან წასვლა ევროკავშირის პოლიტიკაზე რუსეთისა და აღმოსავლეთის სამეზობლოს მიმართ?
- რა დგას საქართველოსა და უნგრეთის მთავრობების მზარდი თანამშრომლობის უკან
- „დობერმანი“ მინისტრად: ინალ არძინბას პერსპექტივები და გამოწვევები
- კრიზისი ბელარუსში: როგორ გავაძლიეროთ ჩვენი მედეგობა რუსეთის სტრატეგიის წინააღმდეგ მის ახლო სამეზობლოში
- მოლდოვას გაზის კრიზისი-რუსეთის კიდევ ერთი პოლიტიკური შანტაჟი
- ევროკავშირი-პოლონეთის გაუარესებული ურთიერთობები და მისი მნიშვნელობა აღმოსავლეთ პარტნიორობის პროგრამისთვის
- ბელარუსი ერთი წლის შემდეგ: დასუსტებული რეჟიმი რუსული „დაცვის“ ქვეშ
- რატომ დაიძაბა ირან-აზერბაიჯანის ურთიერთობები?
- რუსეთის საპარლამენტო არჩევნები - რა შეიძლება ითქვას რეჟიმის სტაბილურობაზე
- გეზი ჩინეთიდან ტაივანისკენ - ახალი საგარეო პოლიტიკური ტრენდი ცენტრალურ და აღმოსავლეთ ევროპაში
- ვაქცინაცია: „ყოფნა?... არ ყოფნა?...“
- შეუძლია თუ არა საქართველოს ჩინეთი რუსეთის დასაბალანსებლად გამოიყენოს?
- შარიათის პატრული ყაბარდო-ბალყარეთში: მზარდი ტენდენცია თუ ადგილობრივი კონფლიქტი?
- ბელარუსის გასვლა აღმოსავლეთ პარტნიორობიდან - რა იქნება შემდგომ?
- Pacta Sunt Servanda: ხელშეკრულებები უნდა შესრულდეს
- ასოცირებული ტრიო და მისი მომავალი
- აფხაზეთში ახალი „პოლიტიკური ელიტის“ ჩამოყალიბება - ვინ ჩაანაცვლებს ძველ „ელიტას“?
- რა სიმბოლოა ევროკავშირის დროშაზე და რატომ არ უნდა ჩამოხიოს და დაწვას ის ჭეშმარიტმა ქრისტიანმა
- ჟენევის სამიტის კიბერგანზომილება
- არქტიკის გამდნარი ყინული და მზარდი საფრთხეები
- ევროპა „საზიანო გარიგების“ შედეგების მოლოდინში
- რას უნდა ველოდოთ ნატოს სამიტისგან
- აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს საკითხი ნატოსა და ევროკავშირში გაწევრიანების კონტექსტში
- რუსეთის მიმართ ევროკავშირის საგარეო პოლიტიკის გადაფასება
- აშშ, ლიბერალური საერთაშორისო წესრიგი, 2021 წლის გამოწვევები და საქართველო
- პოლიტიკური კრიზისი მოლდოვაში - ჩიხი გამოსავლის გარეშე
- რუსეთის ტესტი თუ ბულინგი?
- საქართველოს სატრანზიტო შესაძლებლობები, სიახლეები და გამოწვევები პანდემიის ფონზე
- ვაქცინის დიპლომატია - ახალი შესაძლებლობა გლობალური ავტორიტარული გავლენისთვის
- შეთანხმება „დრაკონთან“ – ჩინეთ-ევროკავშირის საინვესტიციო ხელშეკრულების რისკები
- ევროკავშირის წევრობის შესახებ საქართველოს განაცხადი
- ტრანსატლანტიკური ურთიერთობების გამოღვიძება ბაიდენის ადმინისტრაციის პირობებში და ახალი პერსპექტივები საქართველოსთვის
- რუსული გაზის მონოპოლიის დასასრული ბალკანეთზე
- ვის გამოუტანა განაჩენი მოსამართლემ: ნავალნის, პუტინს თუ რუსეთს?!
- ბაიდენის თავსატეხი
- 2020 აფხაზეთში: „არჩევნები“, პანდემია და მეტი ინტეგრაცია რუსეთთან
- უნგრეთის კრიზისი: ევროკავშირის წარუმატებლობა ავტორიტარიზმის წინააღმდეგ?
- ვლ. პუტინის ყოველწლიური დიდი პრეს-კონფერენცია - საყურადღებო გარემოებები და გზავნილები
- COVID-19-ის პანდემიით გამოწვეული ეკონომიკური კრიზისი და საქართველოს ეროვნული ვალუტის არასტაბილურობის შემცირება
- რუსეთის ენერგოპოლიტიკა ცხინვალის რეგიონში
- ვინ მოიგო და ვინ წააგო ყარაბაღის ომით
- რა მოიპოვა რუსეთმა ყარაბაღში
- რა წააგო და რა არ წააგო სომხეთმა ყარაბაღში ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ ხელმოწერილი დეკლარაციის შედეგად
- ყარაბაღის კონფლიქტის ესკალაცია: საფრთხეები და გამოწვევები საქართველოსთვის
- ბელარუსის საპროტესტო აქციები, ლუკაშენკო და რუსეთის ფედერაცია
- რამდენიმე მოსაზრება ტერმინის „პოსტსაბჭოთა სივრცე“ გამოყენების თაობაზე
- საქართველოს ევროპული გზა პანდემიური დეგლობალიზაციის პირობებში
- თურქეთის კავკასიური პოლიტიკა სომხეთ-აზერბაიჯანის ბოლო დაძაბულობის ფონზე
- ხაბაროვსკის საპროტესტო გამოსვლები, როგორც რუსეთის ფედერაციის სტაბილურობის ერთგვარი ინდიკატორი
- ქართულ-ამერიკული პარტნიორობის პრაგმატიზმი და იდეალიზმი
- საქართველოს დამოუკიდებლობა და ჩვენი თაობის ისტორიული პასუხისმგებლობა
- პანდემიური პროპაგანდის ტრიო, როგორ იღებს მიზანში დასავლეთს ჩინეთი, რუსეთი და ირანი
- კორონავირუსით გამოწვეული სირთულეები თურქეთში და მისი ასახვა საქართველოზე
- From Russia with love, თუ რუსეთიდან… ეშმაკური გეგმით
- „არჩევნები“ აფხაზეთში: ახალი „პრეზიდენტის“ რევანში და გამოწვევები
- სამომხმარებლო კრიზისი ცხინვალის რეგიონში: ახალი საფიქრალი
- ჩვენი და 1921 წლის ქართველების საერთო ბრძოლის შესახებ
- ქართული თავდაცვა - პოლიტიკური პარადოქსი და უსისტემობის მოჯადოებული წრე
- რუსეთ-თურქეთის დაპირისპირება სირიაში
- რატომ უნდა გვაღელვებდეს ქართული „ტროლ-სკანდალი“? ვრცელი განმარტება
- პოლიტიკური კრიზისის ანატომია ოკუპირებულ აფხაზეთში
- რას ნიშნავს გენერალ ყასემ სოლეიმანის ლიკვიდაცია?
- რას მოუტანს საქართველოს რუსეთთან დიალოგის ახალი ფორმატი?
- „რუსული კულტურის ცენტრის“ შესახებ
- საით მიდის ეკონომიკური პოლიტიკა?
- რუსული პროპაგანდის მთავარი გზავნილები
- რა ვიცით რუსეთის ფედერაციისა და საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრების შეხვედრის შესახებ?
- რა კავშირია ნატოსა და აფხაზეთის დაბრუნებას შორის?
- ანტისაოკუპაციო პოლიტიკის ახალი აქცენტები
- საქართველოს საკითხი არ განიხილება დიდი შვიდეულის სამიტზე - ვისი ბრალია?
- ვლადიმერ პუტინის ძირითადი გზავნილები Financial Times-თვის მიცემული ინტერვიუდან
- საქართველო და რუსეთის პოსტმოდერნისტული ფაშიზმი
- დუგინი მოგვევლინა საქართველოს გულშემატკივრად - რას უნდა ვუმადლოდეთ ამ ფაქტს?
- ევროპარლამენტის არჩევნების შედეგები - რას ნიშნავს საქართველოსთვის?
- 10 წელი აღმოსავლეთ პარტნიორობის დაარსებიდან
- როგორ შევაჩეროთ რუსეთი
- ნატოს, რუსეთის და პატ ბუჩანანის შესახებ
- რატომაა მნიშვნელოვანი 2019 წლის 31 მარტს თურქეთში ჩატარებული ადგილობრივი არჩევნები
- მუშაობს თუ არა სტრატეგიული პარტნიორობის პრინციპი უკრაინა-საქართველოს ურთიერთობებში?
- ცირკულარული შრომითი მიგრაციის ახალი შესაძლებლობა საქართველოსა და ევროკავშირს შორის
- დღევანდელი რუსეთის რელიგიური ომები
- აშშ-ის შუალედური არჩევნები: შედეგები და მნიშვნელობა
- საქართველოს ვაჭრობა ელექტროენერგიით: ბიტკოინის გავლენა
- ბოლტონის ვიზიტი მოსკოვში - რას უნდა ველოდოთ აშშ-რუსეთის ურთიერთობებში?!
- საქართველოს საგარეო ვაჭრობა: როგორ გავამყაროთ დადებითი ტენდენციები
- ყარაბაღის კონფლიქტის განახლების რისკი სომხეთში მომხდარი ხავერდოვანი რევოლუციის შემდეგ
- სირიის იდლიბის პროვინციაში შექმნილი სიტუაცია, მხარეთა ინტერესები და საფრთხეები
- ჰელსინკის სამიტი და მისი ძირითადი შედეგები
- რატომ არის აუცილებელი ვიცოდეთ რომელ რიცხვში დაიწყო 2008 წლის ომი
- საქართველოს ადგილი „დასავლეთთან დაახლოების ინდექსი 2018-ში“
- რატომ არ გაამართლა ჩვენი მოლოდინი შარლევუაში (კანადა) დიდი შვიდეულის სამიტის შედეგებმა?
- როგორ მოვიგოთ ცივი ომი 2.0
- ბენ ჰოჯესის მოდელი - საქართველოს ნატო-ში გაწევრიანების რეალური გზა
- რუსეთის „ელჩის“ როტაცია აფხაზეთში
- რატომ არ გაახსენდათ დიდი შვიდეულის საგარეო საქმეთა მინისტრებს საქართველო ტორონტოში 2018 წლის 23 აპრილის შეხვედრის დროს?
- ამერიკის სტრატეგია და საქართველო
- პუტინის წინასაარჩევნო ეკონომიკური დაპირებები: მითი და რეალობა
- ელექტროენერგიით ვაჭრობა: 2016 წლის წარმატებები, 2017 წლის რეალობა და შემდგომი პერსპეკქივები - Bitcoin-ის გავლენა (ნაწილი მეორე)
- დარჩეს ჟენევა ისე, როგორც არის
- ელექტროენერგიით ვაჭრობა: 2016 წლის წარმატებები, 2017 წლის რეალობა და შემდგომი პერსპექტივები - Bitcoin-ის გავლენა (ნაწილი პირველი)
- თურქეთის სამხედრო ოპერაცია აფრინში - ახალი ფაზა სირიის კონფლიქტში
- კრემლის საკადრო გადაწყვეტილებები და საქართველოს ოკუპირებული რეგიონები
- რუსული ოპოზიციის გეოპოლიტიკური ხედვა
- რუსეთიდან მომდინარე საფრთხეები და საქართველოს უსაფრთხოების სისტემა
- ევრაზიის ეკონომიკური კავშირი და რუსეთ-საქართველოს თავისუფალი ვაჭრობის შეთანხმების პრობლემები
- არის თუ არა საქართველოს ექსპორტის ზრდა მდგრადი?
- აღმოსავლეთ პარტნიორობის 2017 წლის სამიტი და მისი შედეგები
- ცხინვალის რეგიონში უსაფრთხოების სფეროზე რუსეთის გავლენა იზრდება: მხარდაჭერა სრული ინტეგრაციის სანაცვლოდ
- აფხაზეთში უსაფრთხოების სფეროზე რუსეთის გავლენა იზრდება
- რა ელით გალელებს?
- სამხედრო ხარჯების ზრდა და რუსეთთან ურთიერთობა: აზერბაიჯანი სომხეთზე უპირატესობის მოპოვებას ცდილობს
- ხელის შეშლა და ყურადღების გაფანტვა: დასავლეთთან ურთიერთობის რუსული მეთოდოლოგია
- ილ-76 ტიპის ტროას ცხენი, ანუ რატომ სურს რუსეთს ჩვენი ხანძრების ჩაქრობა?
- რუსი დიპლომატები საქართველოში - ვინ არიან ისინი, რამდენი არიან და რას საქმიანობენ?
- პუტინის ვიზიტი ოკუპირებულ აფხაზეთში: იყო კი ჩვენი რეაქცია საკმარისი?
- პენსის ვიზიტი საქართველოში: რამდენიმე გაკვეთილი და რას უნდა ველოდოთ
- საქართველოს ევროპული პერსპექტივა ევროკავშირის შემდგომი ევოლუციის კონტექსტში
- Brexit-ის მოლაპარაკება ევროკავშირსა და დიდ ბრიტანეთს შორის განახლდა: რა გავლენას მოახდენს იგი საქართველოზე?
- როგორ შევაჩეროთ „მცოცავი ოკუპაცია“
- კრემლის პოლიტიკა საქართველოს ოკუპირებულ რეგიონებში ახალ ეტაპზე გადადის
- სირიის სამოქალაქო ომი რეგიონული უსაფრთხოების კონტექსტში
- რუსეთის იმპერიალიზმთან ბრძოლის მეორე რაუნდი, რომლის მოგება შესაძლებელია
- თურქეთის საშინაო და საგარეო პოლიტიკა რეგიონული უსაფრთხოების კონტექსტში
- პოსტსაბჭოთა ქვეყნები - ბრძოლა ძალაუფლების ლეგიტიმაციისთვის
- საპარლამენტო არჩევნები სომხეთში - მმართველი პარტიის ტრიუმფი
- საქართველოს დღევანდელი საგარეო პოლიტიკა - რამდენად ეფექტურად უმკლავდება იგი არსებულ გამოწვევებს?
- საპარლამენტო არჩევნები სომხეთში: სარქისიანის პოსტსაარჩევნო გეგმები
- სამხედრო სიძლიერე - ის რაც სჭირდება ნატო-ს პარტნიორებისგან
- აშშ-ის საგარეო პოლიტიკა და „ქანქარას კანონი“
- რამდენიმე მოსაზრება „გაზპრომთან“ დადებული ხელშეკრულების თაობაზე
- ახალი რუსული შეიარაღება კავკასიაში და მისი გავლენა საქართველოს ევროატლანტიკურ მისწრაფებებზე